به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

«فرسایش» دامن خاک لرستان را گرفت/ آبخیزداری راه چاره است

تاریخ انتشار: ۱۳ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۶۶۱۴۵۱

روند فرسایش خاک در استان لرستان و محدوده زاگرس به گونه‌ای است که هشدار کارشناسان را در پی داشته و خواستار جدیت متولیان امر برای مقابله با این بحران جدی شده‌اند.

افزایش تغییر کاربری جنگل‌ها و مراتع استان به اراضی کشاورزی، تداوم استفاده از شیوه‌های سنتی در آبیاری اراضی، وقوع سیلاب، عدم اجرا و تکمیل پروژه‌های آبخیزداری از جمله آسیب‌ها به خاک این دیار است که موجب ابزار نگرانی متخصصان در این حوزه شده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به گفته کارشناسان حداقل ۳۰۰ سال زمان لازم است که یک سانتی متر خاک تولید شود، یکی از عوامل فرسایش خاک، وقوع سیلاب‌های مخرب است، پیشگیری از بروز سیلاب و بحران نیازمند برنامه ریزی منسجم و همکاری همه دستگاه‌ها است، اما در این بین لزوم احداث طرح‌های آبخیزداری و سازه‌های کنترل سیلاب در لرستان ضرورتی انکار ناپذیر است.

فرسایش ۲۵ تن خاک در هر هکتار

سالانه ۵۷ میلیون متر مکعب رسوب از استان خارج می‌شودمجید سپهوند معاون اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری لرستان با اشاره به وقوع سیلاب‌های مخرب در لرستان، اظهار داشت: قرار گرفتن در ارتفاعات زاگرس و خروج سالانه حدود ۱۲ میلیارد متر مکعب روان آب، لرستان را از دیرباز به یکی از سیل خیزترین مناطق ایران تبدیل کرده که سیل فروردین ۹۸ نمونه‌ای از سیل‌های مخرب استان است.

او عنوان کرد: این میزان حجم سیلاب، باعث شده که سالانه ۵۷ میلیون متر مکعب رسوب از استان خارج شود.

معاون اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری لرستان، بیان داشت: میانگین فرسایش خاک در لرستان، ۲۵ تن در هر هکتار است.

۷۵۰ روستا در خطر سیلاب و زمین لغزش

در برخی از مناطق به شکل نقطه‌ای میزان فرسایش خاک به ۶۰ تن در هر هکتار هم می‌رسدسپهوند با اشاره به اینکه این عدد در کشور ۱۶ تن در هر هکتار و در جهان ۱۲ تن در هر هکتار است، عنوان کرد: علاوه بر ۱۱ شهرستان در سطح استان لرستان، ۷۵۰ روستا در خطر سیلاب و لغزش رسوب هستند.

او، افزود: این در حالیست که در برخی از مناطق به شکل نقطه‌ای میزان فرسایش خاک به ۶۰ تن در هر هکتار هم می‌رسد.

معاون اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری لرستان گفت: تنها راه مقابله با این تهدید، اجرای عملیات آبخیزداری و آبخوان داری و همچنین اجرای سد‌های بزرگ در سطح استان است.

عملیات آبخیزداری راه چاره فرسایش خاک

میزان فرسایش خاک در لرستان بیش از دو برابر نرم ملی استحسین میرزایی سرپرست اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری لرستان نیز با اشاره به موضوع فرسایش خاک در استان، گفت: نرم فرسایش خاک در لرستان بالاتر از نرم جهانی و ملی است.

او این عدد در کشور، ۱۶.۷ تن در هکتار است، گفت: این در حالیست که میزان فرسایش خاک در لرستان بیش از دو برابر نرم ملی است.

سرپرست اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری لرستان با تاکید بر لزوم عملیات آبخیزداری و آبخوان داری برای جلوگیری از فرسایش خاک و وقوع سیلاب در استان، عنوان کرد: در این راستا از صندوق ذخیره ارزی اعتبارات خوبی به حوزه آبخیزداری و آبخوان داری اختصاص پیدا کرده است.

منبع: مهر

باشگاه خبرنگاران جوان لرستان خرم آباد

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: فرسایش خاک منابع طبیعی اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری لرستان فرسایش خاک در لرستان میزان فرسایش خاک تن در هر هکتار وقوع سیلاب

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۶۶۱۴۵۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نفرین پنج که دامن‌گیر انسان و پستانداران شد

تینا مزدکی_ اگر به پنجه‌های یک گربه، یک سگ یا حتی یک کانگورو نگاه کنید، متوجه می‌شوید که چیزی بین دستان ما و آن‌ها مشترک است. همه پستانداران به اشکال مختلفی پنج انگشت دارند. بنابراین سوالی که پیش می‌آید این است که چرا با وجود نحوه تکامل متفاوت همه ما جاندارن، یک الگوی یکسان بین ما و آن‌ها وجود دارد؟

برای پاسخ به این سوال که چرا پستانداران پنج انگشت دارند، ابتدا باید بفهمیم که چرا چهارپایان پنج انگشت دارند. پستانداران همه متعلق به رورَده تتراپودا هستند که به جز پستانداران شامل خزندگان، دوزیستان و پرندگان نیز می‌شود. همه اعضای این گروه پنج انگشت دارند، حتی نهنگ‌ها، فوک‌ها و شیرهای دریایی پنج انگشت در باله‌های خود دارند. البته حیواناتی مانند اسب‌ها و پرندگان یک انگشت دارند؛ اما دانشمندان متوجه شده‌اند که این جانوران هم در دوران جنینی خود پنج انگشت دارند که به مرور زمان تا قبل از تولد آن‌ها کوچک و حذف می‌شود.

این فرآیند عمدتاً توسط ژن‌های هاکس (Hox) دیکته می‌شود. ژن‌های هاکس پروتئین‌هایی را رمزگذاری می‌کنند که به تنظیم فعالیت ژن‌های دیگر کمک می‌کنند و آنها را روشن یا خاموش می‌کنند. آنها کمک می‌کنند که از اینکه اعضای بدن در محل درست خود در بدن حیوان قرار می‌گیرند، اطمینان حاصل شود. به این ترتیب، آنها در دیکته کردن الگوی اسکلتی چهارپایان نقش دارند و این کار را با کمک به کنترل پروتئین‌های ایجاد شده توسط ژن مورد نیاز انجام می‌دهند تا همزمان با ایجاد بافت، یکدیگر را فعال و یا مسدود کنند.

از طریق این فرآیند، انگشت‌ها رشد می‌کنند. بسته به نوع جانور، این انگشت‌ها می‌توانند به رشد خود ادامه دهند یا دوباره جذب شوند. اینکه دقیقا چگونه این اتفاق می‌افتد هنوز هم سوال است و این فرایند برای هر جانوری متفاوت است.

هیچ کس مطمئن نیست که این طرح پنج انگشتی برای اولین بار چه زمانی تکامل یافته است. اما اولین جانوران شناخته شده‌ای که انگشتانشان رشد کرده، حدود ۳۶۰ میلیون سال پیش از ماهی تکامل یافته و تقریباً هشت انگشت داشته است. با این حال، وجود طرح پنج انگشتی در اکثر چهارپایان زنده نشان می‌دهد که این ویژگی احتمالاً یک «همسانی» ژن یا ساختاری است که بین ارگانیسم‌ها مشترک است زیرا آنها یک جد مشترک دارند. جد مشترک همه چهارپایان زنده باید به نحوی تکامل یافته باشد تا پنج انگشت داشته باشد و این الگو را به فرزندان خود منتقل کند.

یک جد مشترک توضیح مناسبی است برای اینکه چگونه پستانداران پنج انگشت داشتند، اما بازهم دلیل آن را نمی‌گوید. یکی از نطریه‌های که وجود دارد نظریه کانالیزه شدن است. بر اساس این نظریه با گذشت زمان، یک ژن یا صفت پایدارتر می‌شود و احتمال جهش در آن کمتر می‌شود. به عنوان مثال اگر بخواهیم مهره‌های پستانداران را در نظر بگیریم، همه آن‌ها تقریباً همیشه هفت مهره داشته‌اند، حتی اگر این تعداد به نظر مزیت خاصی نداشته باشد، بر اساس این نظریه، اگر هفت مهره در طی میلیون‌ها سال کار کرده باشد و مشکلی پیش نیاورده باشد، دلیلی برای تغییر آن وجود ندارد.

با این حال، همه محققان با ایده کانالیزه شدن موافق نیستند. کیمبرلی کوپر، متخصص ژنتیک تکاملی دانشگاه سن‌دیگو، می‌گوید داشتن بیش از پنج انگشت که پُرانگشتی یا پلی‌داکتیلی نیز نامیده می‌شود، به عنوان یک جهش در بسیاری از پستانداران از جمله انسان رخ می‌دهد. جهش‌های متعددی وجود دارد که می‌تواند باعث ایجاد پلی‌داکتیلی شود، اما مطالعه اخیر منتشر شده در مجله نیچر نشان داد که این جهش می‌تواند از طریق جهش تنها یک نوکلئوتید در ژن اتفاق بیفتد.

بنابراین برخی دانشمندان این سوال را مطرح می‌کنند که چرا گونه‌هایی از جانوران پلی‌داکتیلی وجود ندارد؟

در پاسخ به این سوال گفته شده است که پلی‌داکتیلی یک نقطه ضعف تکاملی است. برخی می‌گویند ممکن است به پیوند ژنی مربوط باشد. به این معنا که با تکامل ژن‌ها در طی میلیون‌ها سال، برخی ژن‌ها به هم مرتبط می‌شوند، به عنوان مثال تغییر یک ژن در مقدار انگشتان دست می‌تواند منجر به مشکلات سلامت جدی‌تری شود. با این وجود هیچ کدام از این استدلال‌ها نمی‌تواند دلیل مناسبی برای پنج انگشتی بودن جانوران باشد.

شاید اگر این سوال را مطرح کنیم که چرا بیش از پنج انگشت در پستانداران نمی‌بینیم، به پاسخ ساده‌ای برسیم. اما هرچه که باشد این یکی از رازهای طبیعت است که فاش شدن آن احتمالا بسیار هیجان‌انگیز خواهد بود.

منبع: livescience

۲۲۷۳۲۳

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1903651